در راه ....

نمی خوام از این دسته بندیا داشته باشم که خانوما ،آقایون.برا همین می گم:"بعضیا" ...بعضیا،وقتی کسی رو دوست دارن دیگه دوست دارن.دیوانه وار.میسیز چری اون بچه ها رو دوست داره و نمیذاره من راه پلهء بدون دیوار بذارم و هوای آزاد به خوردشون بدم.میگه مربیهاشون مراقبشون نیستن لباس تنشون کنن،سرما می خورن.هیچوقت نمیذارم بچه ام بدون لباس گرم بره بیرون.مستر لمون ساکت نیگامون می کنه.من می گم:من خیلی تو این موارد دقیق نیستم-حتی در مورد بچه های خودم-اما هوای تازه حتی تو زمستونم خوبه.خوبه که مجبور شیم بریم تو هوای آزاد و... .اینجاس که مستر لمون به کمکش میاد و میگه:آها راستی ما نمی تونیم برا این بچه ها  راه پله اونطوری داشته باشیم.اجازه نمی دن...خطرناکه....
از این حرفا که بگذریم راه پله های بازنمای قشنگی ام دارن.من که ترجیح میدم سرما بخورم...
***
صدای خش خش جاروی یه رفتگر از تو کوچه میاد.خیییلی دوست داشتم برم پشت پنجره و یه عالمه باهاش حرف بزنم ویه چایی بهش بدم وبگم خوش به حالش که تو این هوای معرکهء یک ونیم شب خیابونا رو با جارویی که شبیه مال جادوگراس تمیز میکنه....حتما"بهم فحش میده...منم اونوقت بهش فحش میدم اگه دلش بخواد جای من بشینه پای این صفحه نورانی وهی خط بکشه تا بقول نانا سفیدی چشاش ترک بخوره...
اگه رفتگر ساعت یک و نیم بودم ولی حتما"یه ام.پی تری با خودم داشتم و هی گوش می کردم اونوقت جارو کردن حس رقصو به آدم می ده.بعضی موزیکا واقعا" وزن جسمو کم می کنن.سبکش می کنن
*****
.......ما برای ....چه سفر ها کرده ایم!....خون دل ها خورده ایم!....لالالالالالالا....