394

دوشنبه : وقتی می رم به کفاشی دوست قدیمی،آقای کفاش خیابان شش متری یکطرفه ی پر چنار شماره ی*....(یادم نیست شاید 22)تا اون یک عالمه تعمیراتیامو بگیرم ،یک جفت بند کفش سبز برای کفشای نانا می گیرم...همینطوری...وقتی بند کفشاشو عوض می کنیم ،اون یکسره از خوشحالیش و آرزوی داشتن همچین بند کفشی حرف می زنه!
فک می کنم الآن وقتشه که یاد بگیره بند کفشاشو ببنده و یادش می دم(بعله ...8 سالشه و هنوز بلد نیست) هیجان و خوش حالیش بعد از یاد گرفتن واقعا" دیدنی بود...انقدر که  دلم سوخت که نمی تونم هر روز یه کار تازه یادش بدم ):
*اینهمه طولانی شد چون اون کفاشی مهمه .مثل فروشگاه های دیگه ی این شهر که  با صاحباشون دوستیم.

***

سه شنبه : فوق العاده بود و عالی.هنوز بابتشون ذوق زده ام.البته لابد برا همه از این اتفاقا زیاد افتاده از بعد آشنایی با اینترنت.اما من باب اسفنجی ام.من رو پا هام بند نمیشم از خوشحالی از اون وقت نتونستم  هیچ کدوم از کارای خونه رو انجام بدم و اون مطبخ به کمکم اومده وگر نه نمیشد توش زندگی کرد.بوی سوختگی غذاها که دیگه هیچی...و حتی کلاس رو تحمل می کنم تا تموم شه و سریع عین عین یه معتاد هنس فری ها رو بذارم تو گوشم ...و باید برم یه سی دی بگیرم که واسه مامانم بفرستمشون

دیروز لیلی گفته بود براش دنبال  یه نقاشی که...اما  اصلا" نمی دونم چطوراز یه جایی سر در آوردم که آهنگهای قدیمیی که خیلیاش رو فقط تو بچگیم با این اجرا شنیده بودم جمع آوری شده بود.نمی تونم تو صیف کنم حالم چه جوری بود.تا همین حالا...و تا بدلیلی خاموشش می کنم ،دلم واسشون تنگ میشه.و دارم دیوونه میشم که به مامان برسونمشون...کلا انرژی هم خوانی یک گروه - حالا هر گروه و هر چی- برای قلب  من زیادیه.وای به اینکه بعضیاشو با صدای مامان می شنیدم(اینو:یک شاخه گل در دستم    سر راهت نشستم   از پنجره منو دیدی   مثل گل ها خندیدی)

تقریبا واسه هر کدوم از هم سن و سالام فرستادم همینطور خوشحال شدن...حالا همینطورشو نمی دونم :) اما خوشحال شدن...وقتی دومین آهنگو واسه ارمغان فرستادم برام نوشت: واقعا داری با احساسات من بازی می کنی بیتا جان!(چشمک و لبخند)براش نوشتم یاد سوپر اسکوپ افتادم.گفت که تازگی سی دی کاملشو خریده.

***

نه آن ابرم که دهم به جهان ثمری

نه آن برقم که بود به سرم شرری

......

نه بارانم که گلی دمد از نفسم

نه طوفانم که بلا رسد از هوسم

.......