محمد عزیز من

بهائیت ووهابیت ومسلمانی وشیطان پرستی وبت پرستی یا هرچه که هست، گرایشاتی است که مردمان درعصری ازاعصار بدانها روی برده اند. هرکدام ازاین عقاید اگر بتواند به پرورش انسانی درست وفهیم وبا ادب واهل مدارا واهل انصاف و اهل پاکی واهل خرد توفیق یابد، نسبت به سایرگرایشات مطلوب تر وخواستنی ترخواهد بود. ودرنقطه ی مقابل عقیده ای که مردمانی تند خو وخرافی و بی ادب و ظالم بپرورد طبعاً نامطلوب وناخواستنی است. درعین حال که ما مجاز نیستیم صرفا بخاطراین که عقیده ی خود را برتر می دانیم به دیگرعقاید بتازیم وتوهین کنیم و فرصت های حضوررا ازآنها دریغ کنیم. دراین میان قوانینِ برگرفته ازخرد وعقل جمعی مردمان می تواند مرجع مناسبی برای همزیستی عقاید گوناگون باشد.
«محمد نوری زاد»