۱۳۹۲ بهمن ۱۸, جمعه

282

میشه همه جور تفسیر کرد.همهء دنیا همینه.مث همین امام حسین که شده مثال دوست و دشمن.مث آیات و روایات که هرکسی به نفع خودش و عقاید خودش تفسیر می کنه...از همه بهتر مولوی گفته از زبان نی:
               هر کسی از ظن خود شد یار من                 از درون من نجست اسرار من
      اولش فک میکنم خودم شاپرک خانومم که گرفتار شده تو اون انباریی که هیچکس همدردش نیست،همفکرش نیست،همراهش نیست...
      وقتی همه سعی میکنن آدمو بکشونن به دنیای خودشون فک میکنم اونا شاپرک خانمن و من یکی از همون حشره های توی انبار...
دنیا جای سردر گمیه...یه کلاف گره خورده که هرچی سعی میکنی بازش کنی،بیشتر گره میخوره و گره هاسفت تر میشن...

۳ نظر:

باران گفت...

سلام.هر روز بیشتر مطمئن می شم که نباید قضاوت کرد، نباید افکار و اندیشه هات که مدام در حال تغییرند رو به خورد دیگران داد حتی وقتی که به نظر نمی رسد داری این کارو می کنی... چه قدر حرف نزدن خوب است چه قدر سکوت زیباست و هر روز دعا می کنم بتوانم کمتر بگم ولی خیلی خیلی سخته...کاش می تونستیم کمتر تاثیر بگیریم چه قدر هوای آزادی و آزاد اندیشی خنک است و سبک و خواستنی...

بی تا گفت...

آی گفتی!

بیتا گفت...

برا همین نمی نویسی؟!
سکوت خوب نیست چون من دوست دارم صداتو بشنوم نامرد...