فقط سهراب سپهریه که طبیعت رو اینهمه میفهمه ...و مث من...(اگه کسی غیر از خودم داره اینو می خونه هیچ فکر بدی در موردم نکنه چه قدر نوشتم و گفتم:درجهء محصوریت...هیچ عکس العملی ندیدم جز ازسهراب سپهری که اینو تو فیس بوکش گذاشته:) ).
... آنقدر زود از خواب پا می شدیم که سپیده دم را در آبادیهای دور تجربه می کردیم. ما فرزندان وسعت ها بودیم. سطوح بزرگ را می ستودیم. در نفس فصل روان می شدیم. شنزارها فروتنی می آموختند. جایی که افق بود نمی شد فروتن نبود. زیر آفتاب سوزان می رفتیم و حرمت خاک از کفش های ما جدایی نداشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر